Dzień: [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] [17] [18] [19] [20] [21] [22] [23] [24] [25] [26] [27] [28] [29] [30]
Hałaśliwy Teheran | Wreszcie w hotelu! | Muzeum Narodowe | Te zbiory robią wrażenie | Podglądam irańskie parki | Z wizytą w domu szacha
Mam chwilę czasu na uzupełnienie notatek. Wróciłem właśnie z 7-godzinnego spaceru po Teheranie. Biorąc pod uwagę temperaturę zbliżającą się do 40oC, hałas i smród ulicy, należałoby przypuszczać, że spacer był męczarnią. Ale nie. Widziałem już wiele hałaśliwych metropolii oszałamiających pędzącymi wprost na ciebie samochodami, gdzie przechodzenie przez ulicę wywołuje skurcz żołądka u nowicjuszy. Lubię ten zgiełk, ryk klaksonów, to przeciskanie się między samochodami, ten żar buchający z rozgrzanych silników potęgujący niemały już upał. Lubię te tłumy spieszących się ludzi, ubranych inaczej niż u nas, te czarne czadory i zaturbanionych brodaczy w popielatych chałatach. W każdej chwili można się wyrwać z tego harmidru, wejść do zacisznego, chłodnego muzeum, skryć się na zacienionym podwórku lub odsapnąć w parku. Rano autobus dowiózł nas na dworzec Behghie w zachodnim Teheranie; Irańczyk, który jechał z nami od granicy wskazał mi swoją żonę, abym udał się z nią na plac Imama Chomeiniego.
Czas na program kulturalny – Muzeum Narodowe kosztuje tylko 5.000 IRR (w tym roku sąsiednie Muzeum Okresu Islamskiego, które można zwiedzać na ten sam bilet jest nieczynne). W środku – jest co oglądać: zgromadzono tu przedmioty z Persepolis i innych archeologicznych site'ów Iranu.
Zaczynamy od liczącego ponad cztery tysiące lat drewnianego koła wzmocnionego metalowymi okuciami, dalej jest posklejany gliniany byczek z Persepolis, obok posąg perskiego króla z IV wieku naszej ery. I kolejno: piękne tace z Persepolis, ceramika z Yale Giyan z czwartego tysiąclecia p.n.e., skorupy z Tape Sialk koło Kashanu, gliniane naczynia w kształcie zwierząt (głównie jelenie) z Tape Marli w Gila, kamienne tablice z inskrypcją achemenidzkiego króla z V wieku p.n.e.
Duża część kolekcji w muzeum to znaleziska z Persepolis: sławne głowice z czarnego kamienia zakończone dwugłową rzeźbą byków – to przecież symbol starożytnej stolicy. Dalej mamy przetransportowane z Persepolis kamienne schody, które kiedyś prowadziły do głównej świątyni Apadana. Ponad schodami wisi tablica z pismem klinowym. Inskrypcja wielkiego króla Kserksesa mówi: "Mój ojciec król Dariusz zbudował wiele znaczących budowli na rozkaz Ahura Mazdy. I chciał abym zbudował więcej. Ahura Mazda i inni bogowie wspomogą moją potęgę". Piękny kawał historii z okresu Achemenidów (V wiek p.n.e.), prawda? Obok – kapitel w formie głowy ludzkiej ozdobionej długą "asyryjską" brodą (V wieku p.n.e.).
Starsza kobieta odszukała właściwy autobus, kupiła bilet dla mnie (nie chciała pieniędzy) i cierpliwie poczekała aż wsiądą wszyscy mężczyźni do środka. Podała swój bilet kierowcy i potulnie udała się do swojego wejścia z tyłu pojazdu. Takie scenki widziałem później niejednokrotnie. Początkowo byłem zszokowany, później przyzwyczaiłem się do tego, że tu kobiety zajmują miejsce w "żeńskiej" części autobusu oddzielonej od reszty barierką. Jak się później okazało, ta segregacja nie jest absolutna: czasem starsza kobieta siądzie z przodu, czasem mężczyzna towarzyszący kobiecie siądzie obok niej w tyle pojazdu.
Szybko odszukałem hotel "Mashhad" przy ulicy Amir Kabir. Śpię w dormie, 30.000 IRR za łóżko. Dobrze, nie wybrałem jedynki 40.000 IRR, to klitki wielkości WC z miniokienkiem wychodzącym na hol. Towarzystwo tu międzynarodowe, z Belgii, Japonii, w jedynce jest dziewczę z Południowej Korei, w dwójce para chłopaków z Polski. Zamieniam z Michałem parę zdań, byli na Demavendzie, góra dała im w kość. Moje gratulacje! Ech, gdybym tylko miał dobre buty...
W poszukiwaniu internetu idę na ul. Ferdosiego dochodzącą do pl. Imama Chomeiniego. Internet jest po 9.000 IRR/h, można też dzwonić do Polski, 10.000 IRR/3 min. Okazuje się, że Jarek ma bilety dopiero na 15 VIII. No trudno, będę miał jeszcze kilka dni tylko dla siebie.
A dalej: mozaiki z Pałacu Sheper z 3 stulecia naszej ery, stiuki z okresu sasanidzkiego (V wiek p.n.e.). Są tu kołatki, brązowe ręce, właściwie rączki oderwane przez niedobrych ludzi jakiegoś pomnika w Skami (okres seleucydzki).
A oto coś specjalnego: "Solny człowiek" znaleziony w 1993 roku koło Khorramabadu. Leżał w 45-metrowym tunelu w kopalni soli. Przyczyna śmierci, jak głosi opis – nieznana. Cóż, minęło 1700 lat... Szklane naczynia... Dla mnie – rewelacja! Szkło eksponatów z okresu partyjskiego najczęściej jest nieprzeźroczyste, zielonkawe lub niebieskie, o lśniącej powłoce. Ale zdarzają się flakony już całkiem przezroczyste...
Przy tablicach pokrytych pismem klinowym zebrała się grupa Japończyków. Nachylają się nad eksponatem....wodzą palcem po wyrytych w kamieniu znaczkach i... czytają! Niesamowite! Po raz widzę kogoś czytającego pismo klinowe tak sprawnie jak ja cyrylicę :-)
Na piętrze wspaniała kolekcja obejmująca stiuki z okresu partyjskiego i sasanidzkiego. Oglądam popiersia, ozdoby z motywami roślinnymi, a także dwie nagie kobiety z Hajiabad Fars z IV wieku naszej ery – tylko w tej formie można zobaczyć nagość w Iranie. Jest tu także starożytny relief przedstawiający swastykę.
Wracam na parter: czas na miniaturowe figurki – zabawki przedstawiające parę wołów, postaci ludzkie. A także ponadnaturalnej wielkości posąg z brązu księcia Shami wykopany w Iseh w Chozestanie (okres partyjski).
I w końcu coś specjalnego: przywieziona z Sali Przyjęć Skarbca w Persepolis olbrzymia płaskorzeźba przedstawiająca króla Kserksesa lub Dariusza I (tu archeolodzy nie mogą dojść do porozumienia). Relief przedstawia scenę składania hołdu. Za władcą stoi zoroastriański kapłan, przed królem – szereg szlachetnie urodzonych ministrów.
Z muzeum wyszedłem usatysfakcjonowany.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
