Na krakowskie Balice jedzie się autobusem z centrum miasta pół godziny. Wyszedłem z pracy trochę wcześniej, aby bez nerwów zdążyć na samolot. No i zaczęło się. Najpierw spóźniony jeden autobus, potem po przesiadce pod Cracovią czekam i czekam na 292. Złoszczę się! W końcu przyjeżdża, spóźniony o 20 minut. Przed odprawą muszę jeszcze wcisnąć komuś swój nóż.
– Mam prośbę – zwracam się do 20-latka podróżującego z dużym bagażem w grupie rówieśników – Wziąłbyś mój nóż do swojego bagażu?
– Hm... Eee... – chłopak kręci głową – Nie bardzo...
– Przecież to zwykły nóż – tłumaczę – mam tylko bagaż podręczny...
No, dobra, widzę, że z nim niewiele zdziałam. Na szczęście obok w kolejce stoi starsze małżeństwo. Mężczyzna nie robi problemu.
– Tylko niech pan weźmie od nas nóż po przylocie – śmieje się – bo wyrzucimy!
– Jasne! Przecież go tam potrzebuję. Dziękuję panu bardzo – odpowiadam i dodaję z przekąsem – Widzę, że młodzież dziś strachliwa...
W samolocie siedzę obok 50-letniego Cypryjczyka. Jest krępy, czarny i, jak się później okaże, ma wygląd typowego mieszkańca wyspy. Ja się rozkładam na dwóch miejscach. Zjadam kanapki i staram się zdrzemnąć wiedząc, że czeka mnie noc w nie wiadomo jakich warunkach.