Skandynawia

Szwecja–Norwegia–Finlandia–Dania

To były wspaniałe wakacje: 10.000 kilometrów pociągiem, promem, autobusem i stopem w 22 dni. Niepowtarzalne krajobrazy, ludzie, swoboda podróżowania jaką daje wielodniowy bilet "Nordturistu"

Relacja z wyjazdu ma miejscami charakter zdecydowanie osobisty i subiektywny o czym lojalnie uprzedzam. Partie tekstu pisane kursywą są autorstwa Sylwii.

Kalendarium, trasa wycieczki i dziennik podróży
Mapka
Najprzyjemniejsze wspomnienia
Skandynawskie skojarzenia
Zdjęcia

Dziennik podróży

[1-2] czwartek-piątek 1-2 VII 1993 Kraków – Świnoujście – Ystad
[3] sobota 3 VII 1993 Ystad – Malmö – Göteborg – Oslo – Bergen
[4] niedziela 4 VII 1993 Bergen – Myrdal – Flam – Oslo
[5] poniedziałek 5 VII 1993 Oslo – Trondheim
[6] wtorek 6 VII 1993 Trondheim – Fauske
[7] środa 7 VII 1993 Fauske – Narwik – Abisko
[8] czwartek 8 VII 1993 Abisko – Kiruna – Haparanda
[9] piątek 9 VII 1993 Tornio – Rowaniemi
[10] sobota 10 VII 1993 Kemijärvi – Helsinki
[11] niedziela 11 VII 1993 Helsinki – Hammenlina
[12] poniedziałek 12 VII 1993 Hammenlina – Tampere – Turku – Sztokholm
[13] wtorek 13 VII 1993 Sztokholm – Uppsala
[14] środa 14 VII 1993 Uppsala – Storlien
[15] czwartek 15 VII 1993 Storlien – Göteborg
[16] piątek 16 VII 1993 Göteborg – Frederikshavn
[17] sobota 17 VII 1993 Skagen – Horsens
[18] niedziela 18 VII 1993 Arhus – Fredericia – Odense
[19] poniedziałek 19 VII 1993 Kopenhaga – Rungsted
[20] wtorek 20 VII 1993 Helsingor – Helsingborg – Lund – Malmö
[21-22] środa-czwartek 21-22 VII 1993 Sasnitz – Szczecin – Kraków

Swoboda podróżowania. Podróżując z 21-dniowym biletem "Nordturistu" mieliśmy możliwość nieograniczonych przejazdów na terenie czterech krajów skandynawskich co w połączeniu z darmowymi przeprawami promowymi i zniżkami na niektóre trasy autobusowe pozwoliło nam na zrealizowanie zwariowanej trasy: Polska – Szwecja – Norwegia – Szwecja – Finlandia – Szwecja – Norwegia – Szwecja – Dania – Szwecja – Niemcy – Polska. Mogliśmy wybierać dowolnie długie trasy, wsiadać i wysiadać tam, gdzie nam przyszła ochota.
Skandynawskie pociągi. Czyste, nowoczesne i po prostu miłe. Pociągi, w których bez obrzydzenia korzysta się z WC-salonu o powierzchni większej niż w bloku, pociągi z pełnym serwisem telefoniczno-gastronomiczno-audiowizualnym (jakość kolei jest odwrotnie proporcjonalna do szerokości torów – Finlandia przypominała nieco swego wschodniego sąsiada...). Trzeba pamiętać, że duże odległości między miejscowościami zmuszają do korzystania z nattogów. Z drugiej strony pozwala to zaoszczędzić na noclegach. Przypomina mi się Anglik w Uppsali, który ściskając bilet "Nordturistu" w ręce dopytywał się o miejscówkę w pociągu jadącego w dowolnym kierunku, byleby tylko jechać do rana...
Surowa przyroda. To wymarzone kraje dla mnie. Karłowate brzózki, dywany mchów i porostów, kwitnące wrzosowiska, wysokogórskie jeziorka strumienie i wodospady a wszystko w otoczeniu ośnieżonych zboczy górskich.
Ludzie. Sympatyczni i uprzejmi. Zdumiewające zachowanie kierowców zatrzymujących się na widok turystów zbliżających się do krawężnika. Nawet, gdy nie są na przejściu dla pieszych (a może właśnie dlatego?).
Dzień polarny i białe noce. Podróżowaliśmy na początku lipca, za Kołem Podbiegunowym byliśmy dwukrotnie: w Narwiku i w Kemijärvi. Widok słońca o północy – zjawiska tak zwyczajnego, tak nudnego dla mieszkańców tych krajów – musi się nam, Południowcom, podobać. W górach trzeba się liczyć z ciągłym zachmurzeniem.
Informacja turystyczna. Rzeczowa, gratisowa, po angielsku. Mnóstwo kolorowych folderów i prospektów zachwalających urocze zakątki kraju. A człowiek zbierał to i zbierał...

Powrót

Trasa przejazdu